هوش مصنوعی: من دیگر لباس خود را از این خانه بیرون بردم و دیگر خاک آن کوچه را بر سر خود ریختم.

هوش مصنوعی: دیگر نتوانستم صبر کنم و پایم را از زمین بلند کردم، حالا دستی به دل خود گذاشتم و به آن آسیب می‌زنم.

هوش مصنوعی: من دوباره با عدم و نابودی عهد بستم و بار دیگر زندگی و وجودم را به دوش کشیدم.

هوش مصنوعی: به عطر گل‌های صورت او، دل خود را در آن موهای تاب دارش قرار دادم.

هوش مصنوعی: به قدری به زیبایی و درخشش چهره‌اش علاقه‌مند شدم که مانند نوری که از شمع می‌تابد، او را در دل خود جای دادم و نوری که در چشمانش می‌درخشد، برایم بسیار ارزشمند و مهم است.

هوش مصنوعی: از اشک‌هایم همچون خون بر صورت زردی که به رنگ زعفران است، مانند لعل گرانبهایی که بر زر قرار گرفته باشد، نهاده‌ام.

هوش مصنوعی: من اکنون کسی را به نام اوحدی آماده کرده‌ام که در دستان او چشمی از کافر هستم.