هوش مصنوعی: تو که رفتی ولی همچنان در یادم هستی، اگر خاک پایت شوم، چه چیزی به من خواهی داد؟

هوش مصنوعی: بعد از این، از بدی‌های گذشته‌ات یاد نکن، زیرا وقتی که به محبت و خدمت تو مشغول شدم، دیگر از دست دیگران آزاد شدم.

هوش مصنوعی: چند بار از من می‌پرسی که نتیجه عشق چیست؟ نتیجه‌اش این است که از مقام و جایگاه خود به زمین افتادم.

هوش مصنوعی: من به این فکر کرده‌ام که بهترین کار این است که دلم را از تو جدا کنم؛ زیرا اگر این کار را نکنم، تو ممکن است آنقدر آسیب‌زایم کنی که بنیادم نابود شود.

هوش مصنوعی: اگر دلت مانند آهن نیست، پس چرا نمی‌توانی بر من ببخشی؟ چون می‌بینی که از غم به شدت در قفسی از فولاد گرفتار شده‌ام.

هوش مصنوعی: من روزی به دردی که در دل تو نهفته بود پی بردم، وقتی که دیدم جگر خسته‌ام را مشاهده کردی و با این حال هیچ واکنشی نشان ندادید.

هوش مصنوعی: ای ماه، به من ظلم نکن، زیرا غم تو باعث شده فریاد من به اندازه اوحدی به خورشید برسد.