هوش مصنوعی: تا زمانی که وجود دارم، دیوانه بودن از من جدا نخواهد بود. چرا که دیدن روی تو مرا آگاه می‌کند و بوی تو مرا به مستی می‌کشاند.

هوش مصنوعی: دشمنان به خاطر انتقاد و سرزنش، با شمشیر خشم و کینه خود به من آسیب می‌زنند. حالا من از کدام یک از آن‌ها می‌توانم انتقام بگیرم؟ چون نه تیر مناسبی دارم و نه دستم به کاری می‌آید.

هوش مصنوعی: من برای عشق و وصال، جانم را فدای آن کردم، اما نمی‌دانم این غم و رنجی که به عنوان پاداش دریافت کرده‌ام، چه درد و خاری است که در پای خود حس می‌کنم.

هوش مصنوعی: در عشقش غم و اندوه زیادی دارم، اما فقط همین صبر و تحمل است که به من کمک می‌کند و باعث می‌شود کمتر دچار افسردگی شوم.

هوش مصنوعی: می‌دانم که در مورد وفاداری نمی‌توانم چیزی بگویم، اما اگر به یاد او هستم، پس به خوبی درباره خودم آگاه هستم.

هوش مصنوعی: با او نسبت به قرار و پیمانش سکوت نکن، زیرا از دست من، که می‌دانی، با صدای بلند در گفتمان هستم.

هوش مصنوعی: روزگاری به یاد او به زلفش آویزان می‌شوم، اگر او را ببوسم آرامی می‌یابم، و اگر هم مرا بکشند، خودم را قهرمان می‌دانم.