هوش مصنوعی: ای محبوب، لطفاً با مهربانی دستم را بگیر، چون از دیدن تو چنان متأثر و بی‌هوش شدم که نمی‌توانم خود را کنترل کنم و از صحبت کردن با تو سرشار از شوق و سرور هستم.

هوش مصنوعی: دل من اکنون در دام عشق تو گرفتار شده و تو اینگونه فکر می‌کنی که من خودم به اراده از این دام رها شده‌ام.

هوش مصنوعی: دل سوزان و ناراحت خود را به تو تقدیم می‌کنم، ای محبوب، لطفاً این هدیه را بپذیر، زیرا من در ازای احساساتم چیزی بیش از این ندارم.

هوش مصنوعی: از اینکه تو از کنارم گذشتی و من بر زمین نشسته بودم، به شدت شرمنده‌ام. ای کاش تو ایستاده بودی، چرا من باید در آن حال بنشینم؟

هوش مصنوعی: به مؤذن محل بگو که امشب برای خواندن اذان به مسجد نرود، چون من از او خواسته‌ام.

هوش مصنوعی: من به تو سلام‌های زیادی فرستادم از روی نیاز و دلتنگی‌ام! آیا این سلام‌ها به تو نمی‌رسد همان‌طور که من می‌خواهم برسند؟

هوش مصنوعی: اگر من از تو دور شدم، از این موضوع شرمنده نیستم، زیرا تو که با شور و شوق صحبت کردی، در مورد من اشتباه نکردی که در حال حاضر هستم.

هوش مصنوعی: اگر کسی با دو چشمش به خاک پای تو نگاه کند و آن را بوسه زند، نیازی به درخواست من ندارد، چون تو از من هم پایین‌تر و حقیرتری.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانی به دیگران علاقه‌مند باشی در حالی که من قلبم را از همه گرفته‌ام و فقط به تو وابسته‌ام؟

هوش مصنوعی: وقتی دلم از درد و شکست خود خبر داد، گویی اوحدی به من گفت که دلش چه حالی دارد، حالا که من هزار بار شکسته‌ام.