هوش مصنوعی: اگر به حضور قاضی بگویند که مست هستم، چه فرقی می‌کند؟ چون من همیشه رند و خودسر بوده‌ام و همچنان هستم.

هوش مصنوعی: چه فایده‌ای دارد که مرا سرزنش می‌کنید؟ به یاد شراب زلالی که می‌نوشیدم، اکنون که عهد و پیمان خود را شکسته‌ام، به هیچ نصیحتی گوش نخواهم داد.

هوش مصنوعی: هرچند که از مردم دوری گزیدم و روی خود را پنهان کردم، فکر نکن که از چنگال تو فرار کرده‌ام و از زیر نظر تو خارج شده‌ام.

هوش مصنوعی: مبادا گمان کنی که من هرگز نظرم را از روی تو برمی‌دارم؛ زیرا هرگاه زیبایی‌ها و آفرینش را ببینم، سر به سجده در برابر خالق زیبایی‌ها می‌گذارم.

هوش مصنوعی: من از درد و دل خود به دیوار می‌گویم، چون به هیچ‌کس اعتماد ندارم که پیامی به کسی برساند.

هوش مصنوعی: اگر دل من به دلت وابسته است و این وابستگی را احساس می‌کنم، درست است که بگویم هیچ چیز دیگری برایم اهمیت ندارد.

هوش مصنوعی: تو قلب من را تسخیر کردی و جانم را به آتش کشیدی، در حالی که خودت به کنار رفتی و من در میان غم و اندوه نشسته‌ام.

هوش مصنوعی: دلم را هزار بار به خاطر رفتارهای نادرستت شکسته‌ای، اما هرگز نگفته‌ای که دل چیست و من چقدر疲وگینم.

هوش مصنوعی: وقتی که نگهبان می‌خواهد به رندان سخت بگیرد و آن‌ها را سرزنش کند، تو از من حمایت نکن پیش او، چون من صوفی و در حال مستی هستم.

هوش مصنوعی: ستمگر، چه کاری از دست من برمی‌آید وقتی که تو نبردی؟ همه آرامش و صبر و ایمان و هر چیزی که داشتم به دست تو بود.

هوش مصنوعی: دل من همیشه به اوحدی وابسته بود. وقتی تو را دیدم، از این وابستگی رها شدم.