هوش مصنوعی: من فقط همین یک حرف الف را دیده‌ام و هیچ حرف دیگری را نمی‌پسندم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که از ابتدا به من تعلق نداشته و از من نیست، همچون حرف الف بر همه چیز خندیده‌ام.

هوش مصنوعی: عاشقان هیچ چیز ندارند و من نیز چیزی ندارم، چون از هیچ چیز نمی‌ترسم.

هوش مصنوعی: وقتی که حرف «الف» به وجود آمد، همه کلمات و مفاهیم شکل گرفت. من نیز تمام این موارد را مشاهده کرده‌ام، چون خودم را مانند «الف» دیده‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی که به یک وحدت و همبستگی رسیدم، همه نقاطی که از دیگران جمع‌آوری کرده بودم، به یک خط و نظم مشخصی در آمد.

هوش مصنوعی: من آنقدر در عشق گرفتار شدم که دیگر در آغوش الف، مانند همسر نزدیکی به او دارم. از شدت محبت و وابستگی به او، تمام وجودم را به او سپرده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر همه چیز به درستی انجام شود، آیا معنای واقعی کلامی که مخفی کرده‌ام، آشکار خواهد شد؟

هوش مصنوعی: من به پای الف بوسه زدم، اما در واقع این دست خودم بود که بوسه را به زمین زد.

هوش مصنوعی: من فقط به عشق و ارتباط نظر دارم و غیر از نام این وصال، هرچه گفته‌اند را نادیده گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: آن‌ها درباره من زیاد نوشتند، اما هیچ توجهی به یاد من نکردند، و من از این بابت ناراحت نیستم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس جز "الف" نشانه‌ای از آن خط و نقطه به من نشان نداد؛ هر کس را که پرسیدم، چیزی نگفت.

هوش مصنوعی: وقتی که دست و پایم در حرکت و جنبش هستند، دیگر فرقی نمی‌کند که در کجا قرار دارم؛ چون به آرامش و سکونی دست یافته‌ام که به آن عادت کرده‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی از عشق به اوج رسیدم و به قله‌های عشق دست یافتم، هیچ‌گاه از این عشق جدا نشده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر من مانند حرف "لام" در حرف "الف" نیستم، پس به چه دلیلی در اینجا پیچیده‌ام؟

هوش مصنوعی: وقتی که الف در جایگاه بالای اوحدی قرار دارد، من بدون کلام او چه ارزشی دارم؟