هوش مصنوعی: من عاشق چهره زیبا و پاک تو هستم و به خاطر قامت دلنشین و رفتار柔ای تو به تو وابسته‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی به چهره‌ات نگاه می‌کنم، مثل اینکه یک قرص خورشید را مشاهده کرده‌ام که روشنی و درخشش را به وجود می‌آورد و من را از درک زیبایی‌ات پر می‌کند.

هوش مصنوعی: غرق در آرامش حال دل بی‌قرار من هستی، ای زیبا، تو خودت باعث شورو حالی در زندگی‌ام شده‌ای.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به عشق و علاقه‌اش به معشوق اشاره می‌کند. او می‌گوید که در نزدیکی و دوری از مکان محبوبش، همه افراد دارای احترام و آبرو هستند، اما او خود را به عنوان خاک پای محبوبش می‌داند و از حقارت و تواضعش سخن می‌گوید. این نشان‌دهنده فداکاری و ارادت عمیق او به معشوق است.

هوش مصنوعی: موهای تو هر لحظه بر دلم زخم می‌زند، پس از آن لعل (مروارید یا سنگ قیمتی) که مانند تریاک مرا بیهوش کند، یک شربت بفرست.

هوش مصنوعی: اگر بتوانم، چشمان پاک خود را با سرمه زینت می‌بخشم، حتی اگر این کار به قیمت آلودگی دامن پاک تو تمام شود.

هوش مصنوعی: اوحدی را در دام خود بگیر، مثل صیدی که به دام می‌آوردی، وگرنه من خود هر روز و شب در دام تو هستم.