هوش مصنوعی: من چه کسی هستم که برایم نامه می‌نویسند و سلام می‌فرستند؟ یادم کن و به جای خوش‌آمد، به زشت‌گویی از من یاد کن. همه‌چیز به همین خلاصه می‌شود.

هوش مصنوعی: این نامه‌ای که به طرز خاصی مهر و موم شده است، از کجا آمده است؟ زیرا بوی خوشی از آن به مشام می‌رسد که نشان‌دهنده عطر مشک است و می‌توان احساس کرد که بادی ملایم آن را به سمت ما آورده است.

هوش مصنوعی: من نامهٔ دوستم را می‌خوانم و در شگفتی هستم که به او چه جوابی بدهم، چون خودم در حالتی آشفته و سردرگم قرار دارم.

هوش مصنوعی: من به عشق و محبت می‌نویسم و قلمم بیانگر احساسم است. اگر نامه‌ای بسوزد، تعجبی ندارد زیرا کلمات به‌راستی آتشینی هستند.

هوش مصنوعی: من خواستم هدفم را بنویسم، اما داستان خاصی را برای کسی بازگو نکردم؛ زیرا نمی‌توان چنین داستانی را برای عموم نقل کرد.

هوش مصنوعی: عزیزم، از دور به تو سلام می‌کنم، هرچند دشمنان اجازه نمی‌دهند که به نزدیکی‌ات بیایم و با تو دیدار کنم.

هوش مصنوعی: اگر به نصیحت دیگران گوش نمی‌دادم، امروز دلم این‌قدر دردناک و کارهایم بی‌ثمر نمی‌شد.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، تو چه کار به دل درویش داری؟ همین کافی است که حتی به غلام خود نیز بدون تامل نگاه نکنی.

هوش مصنوعی: اگر روزگار با تو دشوار و بر انگیخته است، نترس؛ تلاش کن تا ایام را با محبت و دوستی سپری کنی.