هوش مصنوعی: اگر برای ما مشکل و دردی وجود نداشته باشد، ای صبح زود، روزی به ما لطف کن و قدری به ما نزدیک شو.

هوش مصنوعی: به جلو بیای و دل خود را تازه کن، به سوی آن مکان مقدس با انگیزه‌ی تازه حرکت کن و در دل خود با عشق و احترام، آماده‌ی ورود به این حرم باش.

هوش مصنوعی: او را به صورت یک نفر ببین و وقتی که «و ان یکاد» را بر زبان می‌آوری، بر روی او سُتُرَت بخوان و زمانی که این آیه را بخوانی، بر او نفسی از خود بدم.

هوش مصنوعی: بگو: ای کسی که دل ما را به خاطر جدایی درهم شکسته‌ای، بگو: ای کسی که غم و اندوه ما را به دوش می‌کشی.

هوش مصنوعی: ما را به خاطر طعنه‌ی جدایی در معرض تیر قرار نده، هدف ما را بین لشکر ذلت قرار مده.

هوش مصنوعی: خواستی که با زیبایی و ناز خود ما را جذب کنی، اما در عوض، دل ما را دزدیده و جانمان را هم به خطر می‌اندازی.

هوش مصنوعی: در اینجا، ما یک نشانه برای تست قرار می‌دهیم و در جایی که نام ما نوشته شده است، با دقت قلم می‌کشیم.

هوش مصنوعی: در فراق تو، آه و ناله‌ای دارم و شوقی به اندازه پنجاه شعله آتش در چشمانم وجود دارد و بغضی به اندازه پنجاه کاسه اشک در دل خموشم.

هوش مصنوعی: گاهی به خاطر دوری از محبوبم، بدنم مانند رعد و برق نالان و بی‌تاب می‌شود و گاهی هم به خاطر نزدیکی و وصالش، دلم مانند برق آتش می‌گیرد و می‌سوزد.

هوش مصنوعی: ای کسی که به سادگی متوجه نمی‌شوی، از کسی که نسبت به تو قول و وعده دارد، خشم نگیرید. به عاشقانی که به تو علاقه‌مندند، ستم نکنید.

هوش مصنوعی: مقداری زره به من بده، زیرا تیر حسرت از پشت به من اصابت کرده است. همچنین دوایی بفرست که به عمق وجودم رسیده و درد را تسکین دهد.

هوش مصنوعی: هرگاه شکار و طعمهٔ دیگران شدی، خودت را از بی‌کسان دور نکن. وقتی که تحت تاثیر دیگران قرار گرفتی، دست از اوحدی بر نداشته باش.