هوش مصنوعی: تو در زیبایی‌های خود غرق شده‌ای و به کارهای ما توجهی نداری. اما بدان که دوری تو چه مشکلاتی برای ما ایجاد کرده و چه تأثیری بر زندگی‌مان گذاشته است.

هوش مصنوعی: ما به یاد تو چندین جام خالی نوشیدیم، اما نه داغ دل آرام گرفت و نه حالت مستی ما کم شد.

هوش مصنوعی: هر جا که کسی به دست نیاز بیفتد، مردم او را یاری می‌کنند، اما در دیار ما، این مردم از خود انسانیتی ندارند.

هوش مصنوعی: اگر روزی پردهٔ جدایی از چهره‌ات کنار برود، بی‌شک گل وصالی از میان خارهای ما سر بر می‌آورد.

هوش مصنوعی: تو مانند خرمن زعفران هستی و ما مثل خوشه‌چین‌ها، از آن خرمن چه چیزی کم داری که اینقدر پرثمر بودی در کنار ما؟

هوش مصنوعی: از میان محبوبان آن عالم، دل ما هم تو را می‌خواهد، چرا که از میان خوبان این دنیا، تو انتخاب ما بوده‌ای.

هوش مصنوعی: دل ما بدون وجود تو، بهار و باغ و گل هم فایده‌ای ندارد. زیبایی و جذابیت تو، زیباترین جلوه‌ها را در چشم ما به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: از افرادی مثل ما که در فقر و ناداری به سر می‌برند، چه توقعی می‌توان داشت؟ تو سلطان هستی، لطف کن و به وضعیت ما نگاهی بینداز.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانی ما را دلداری بدهی در حالی که با جدایی‌ات دل ما را آزار دادی؟ و چگونه می‌توانی بگویی که به ما آرامش می‌دهی، در حالی که دوری‌ات زندگی‌مان را از هم می‌پاشد؟

هوش مصنوعی: دشمنان می‌گویند که تو اشتباه کردی که به ما بازگشتی، چون در نظر ما، این ستمکاری جایی ندارد.

هوش مصنوعی: هرچند به خاطر هجرت و دوری از تو، دل‌مشغولی‌ها و نارضایتی‌هایی داریم، اما هنوز هم در دل خود به خاطر وجودت شکرگزاری می‌کنیم، اگر که تو هم ما را مورد لطف و محبت قرار دهی.

هوش مصنوعی: بگو تا اوحدی دیگر در غم فراق تو نباشد. چون اگر دریا هم طوفان کند، غبار ما را نمی‌پراکند.