هوش مصنوعی: فرش سبز و زیبا را بر روی زمین گسترده‌اند و سپس از گل، نشانه‌ای از طلا را بر افراشته‌اند.

هوش مصنوعی: دختران جوان در باغ، بر سر خود سینی‌های نقره و طلا گذاشته و مقابل درخت صنوبر ایستاده‌اند.

هوش مصنوعی: آن گیاهان سبز که در سایه نشسته‌اند و دامن خود را از نور ماه و آفتاب پر کرده‌اند.

هوش مصنوعی: گل‌ها با کمک رطوبت، شاخ و برگ سبز را از دل خاک بیرون آورده و به سمت بالا می‌کشند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که بافت و زیبایی چهره لاله‌ها بر روی زمین، به گونه‌ای است که انگار فرشتگان با دقت و هنرمندی آن را طراحی کرده‌اند.

هوش مصنوعی: خطوط بنفشه بر چهره زیبای جوانان باغ تازه و دلباز به نظر می‌رسد و به نرمی بر آنها نقش بسته است.

هوش مصنوعی: به شب و روز با نگاهی به محبت و زیبایی آن‌ها توجه کن تا بفهمی چگونه تعادل و هماهنگی بین این دو وجود دارد.

هوش مصنوعی: پرندگان صبح زود مانند عاشقان، اشک می‌ریزند و در پس پرده‌های نازک، ناله می‌کنند.

هوش مصنوعی: ترکان، گل‌هایی را که در شبنم شب درخشان شده‌اند، در گلابی از شراب ریخته و در جام لاله کشیده‌اند.

هوش مصنوعی: به تماشای سوسن بنشین و زیبایی‌های آن را ببین، زیرا بر روی آن خطوطی رنگی از نقره، لاجورد و رنگ زرد پرچم کشیده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر برای این بیدها در دلشان چیزی وجود ندارد که با زیبا رویان تناقض داشته باشد، پس چرا به جنگ و خونریزی پرداخته‌اند؟

هوش مصنوعی: ای باغبان، به سراغ درختان بید و سرو برو و آن‌ها را سرزنش کن؛ تا بفهمی چرا خود را از خط چمن دور کرده‌اند.

هوش مصنوعی: دل شاد آن افرادی است که در این لحظه به یاد دوستشان همچون اوحدی نشسته و مشغول نوشیدن هستند.