هوش مصنوعی: هر کس که عاشق زیبایی او باشد، نمی‌تواند صبر کند، اما کسی که از خود صبر دارد، عاشق واقعی است.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی و قامت تو را ببینند، خجالت می‌کشد وگل به زمین می‌ریزد.

هوش مصنوعی: نگرانی من این است که یک روز یاد لب‌های شیرین تو مرا به مانند فرهاد به سمت صحرا و کوه‌ها بکشاند.

هوش مصنوعی: هر کسی که طعم وصال تو را چشیده، لذت این شربت را درک کرده است، اما ما هنوز فرصتی نداشته‌ایم که حتی یک قطره از این لذت را بچشیم.

هوش مصنوعی: بر روی صورتم اثر عشق تو به صورت خونی نقش بسته است و کسی نمی‌داند این نقشی که بر من است چه معنی دارد، زیرا هیچ‌کس نمی‌تواند آن را به خواندن درآورد.

هوش مصنوعی: اگر کسی به ضعف من پی ببرد، میان من و موی تو فاصله‌ای خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر روزی که از دنیا می‌روم، نسیمی بوزد و طرهٔ زیبای تو را به حرکت درآورد، عطر و زیبایی گل من در آن روز در یادها خواهد ماند.

هوش مصنوعی: چشم من به خاطر دوری از تو آن‌قدر اشک ریخته که اگر نیمه شب هم بخواهم راهی برایش پیدا کنم، آب زیادی را به راه می‌اندازد.

هوش مصنوعی: من در دل خود غم و اندوه فراق را دارم و تصمیم گرفته‌ام نامه‌ای بنویسم تا این احساسات را برایت بیان کنم.

هوش مصنوعی: تو با خوشحالی و شادابی از کنار ما می‌روی و دل‌ها هم با تو هستند، اما اگر به این روش و شتاب ادامه دهی، دل‌های زیادی دیگر نخواهند ماند.

هوش مصنوعی: اگر تو اوحدی را از قید و بند خود رها کنی، باید بدانی که در واقع خودت را از دام او آزاد کرده‌ای.