هوش مصنوعی: زندگی‌ای که با تو نباشد، ارزش زندگی کردن ندارد. تو در دام کسی افتاده‌ای که هیچ‌کس نمی‌تواند تو را نجات دهد.

هوش مصنوعی: اگر بر بدن مجنون صد زنجیر هم باشد، اما وقتی که تو چهره خود را نشان دهی، همه آن زنجیرها پاره می‌شوند.

هوش مصنوعی: از این دل، نکته‌ای درباره صبر می‌گوید، چرا که دوری از تو به قدری دشوار است که نمی‌توان به آسانی آن را تحمل کرد و دل خود را نیز نمی‌تواند آرام کند.

هوش مصنوعی: من امیدوارم که یک روز به خوشبختی و ثروتی برسم و با تو در گوشه‌ای آرامش یابم.

هوش مصنوعی: دل خود را به چشمان تو سپردم، اما هیچ‌کس نیست که بتواند از چشمان تو آنچه را که به تو داده‌ام، پس بگیرد.

هوش مصنوعی: از تغییر و تحول روزگار انتظار نداشتم که این‌قدر زود گزند جدایی تو را به من بچشاند.

هوش مصنوعی: دل من از ماجرای خودم باخبر بود، اما بهتر است که حتی دل خودم هم از این ماجرا چیزی نداند.

هوش مصنوعی: از شدت غم نمی‌توانم چیزی بنویسم، و اگر هم چیزی بنویسم، چه کسی آن را می‌خواند؟

هوش مصنوعی: تصور کن که بخواهم صد نامه و پیام‌آور بفرستم تا داستان درویش را در شهر شما بگویم.

هوش مصنوعی: دل من به لب‌های شیرین تو وابسته است، ای عزیز، نگذار که روزها به تلخی و سختی بگذرد.