هوش مصنوعی: دل زخمی و عاشق من برای تو دچار حالتی شده که هیچ چیز را نمی‌بیند و عمرم تنها در پی تو به سر می‌رود.

هوش مصنوعی: مرجان قرمز تو روزی به من وعدهٔ وصالی داد و از آن روز به بعد، تنها به شمارش روزهای جدایی‌ام پرداختم.

هوش مصنوعی: عاشقی زنده بود که به خاطر عشق به تو و آرزوی دیدنت در خیابان‌های تو جان داد و اکنون جسدش در سرزمین تو دفن شده است.

هوش مصنوعی: صبح که چهره‌ی زیبای تو به باغ تابید، آفتاب مشغله‌ها و دغدغه‌ها را از سر راه برداشت و تو را روشن‌گر و نورافشان کرد.

هوش مصنوعی: باد بهشت دیشب از نشان تو غباری برداشت. آن خاکی که متعلق به تو بود، پر از غبار شد.

هوش مصنوعی: چشم، خاک تو را مشاهده کند و با حسرتی که در دل دارد، مانند سرمه‌ای به آن طعنه می‌زند. دل نیز که دچار عشق تو شده، زخم‌هایش را در شادی و زیبایی تو فراموش می‌کند.

هوش مصنوعی: در شب دیدار، همه عاشقان و دل‌باختگان با تمام وجود و احساساتشان، خود را فدای تو کردند.

هوش مصنوعی: از عمق دل سپاسگزارم که او به دوست داشتم نزدیک شد. بله، دل به خاطر زخمِ عشق، شکرگزار است زیرا تو را به عنوان هدفی برای خود انتخاب کرده است.

هوش مصنوعی: از تمام نعمت‌ها و خوشی‌ها بهره‌مند و از همه زحمت‌ها و مشکلات دور است. اگر نمی‌دانی این شخص کیست، او همان کسی است که دوست تو شده.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که کسی که همواره زنده و پایدار باقی می‌ماند، به برخورداری از شانس و موفقیت نائل می‌شود و آنچه که فدای او شده یا به خاطر او هزینه شده، به نوعی ارزشمند و گرانبها است. در واقع، اشاره به این دارد که قربانی شدن برای کسی می‌تواند نتیجه‌ای مثبت و ارزشمند به همراه داشته باشد.

هوش مصنوعی: آفتاب هرگز از خط و مشی اوحدی بلند نشد تا اینکه قلم اندیشه‌اش توانست تو را به زیبایی توصیف کند.