هوش مصنوعی: چهره تو آن‌قدر زیباست که هیچ گلی در باغ نمی‌تواند به پای آن برسد و مانند ماهی که در جمع نیست، هیچ‌کس نمی‌تواند زیبایی‌ات را به نمایش بگذارد.

هوش مصنوعی: هر فردی ظاهری دارد و مانند پیراهنی پوشیده است، اما حقیقت و زندگی واقعی در درون کسی نیست و نمی‌توان آن را در ظواهر یافت.

هوش مصنوعی: بدون تو، زندگی‌ام بسیار سخت و طاقت‌فرساست. اما اشکالی ندارد که فرهاد نیستم، اگر کسی مثل کوهکن نباشد.

هوش مصنوعی: زمانی که می‌خواهی بوسه بدهی، مثل این است که بگویی: من دهانی ندارم و حتی دشنام دادن به کسی که دهان ندارد، معنا ندارد.

هوش مصنوعی: اگر طلا می‌خواهی و جانم را هم، طلا کمتر از آن است که تو خواسته‌ای؛ اما در جان که می‌خواهم بفرستم، حرفی برای گفتن ندارم.

هوش مصنوعی: وقتی که به دنبال وصالت هستم، انگار که تو مرا نمی‌بینی. در حقیقت، دیدار با انسان‌های زیبا بدون هیچ شرطی ممکن نیست.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم در وعده و قول تو ثابت و استوار بمانم؟ زیرا آن یک مورد بدون شک و آن دیگری بدون شکست نیست.

هوش مصنوعی: امشب که گریه کردی و دل مرا به درد آوردی، اگر فردا دوباره این موضوع را مطرح کنی، دیگر از من چیزی نخواهد بود.

هوش مصنوعی: عزیزم، کجا می‌تواند لحظه‌ای بدون تو سر کند؟ روزی که اوحدی نگران و مضطرب نباشد.