هوش مصنوعی: تا زمانی که عشق تو برای من درد و رنجی را به همراه دارد، این دلبستگی و وفاداری به تو برایم سخت و دشوار شده است.

هوش مصنوعی: درختان به خاطر زیبایی و سربلندی تو همچون بیدها می‌لرزند و در شهری پر از سختی و مشکلات، تو به زیبایی خود ادامه می‌دهی.

هوش مصنوعی: غم عشق تو به قدری در وجودم تأثیر گذاشته که حتی این لباس که به آن نگاه می‌کنی، روزی به عنوان پوشاک باارزشی در زندگی‌ام استفاده خواهد شد.

هوش مصنوعی: من آن کار خوبی را انجام می‌دهم که یک بنده شایسته انجام دهد، اما شرط این است که فرار نکنی، اگر روزی روز حساب باشد.

هوش مصنوعی: مردم به دنبال تو هستند و برای محبت تو جان خود را می‌جویند. از میان این همه دعا و درخواست، بخت و روزی به کدام یک خواهد رسید؟

هوش مصنوعی: آب غم عشق تو از زندگی‌ام رفته است و تو، به خاطر بی‌رحمی‌ات، مرا رها کرده‌ای تا تنها بمانم.

هوش مصنوعی: عشق تو مرا به هیچ کار نخواهد انداخت، چون کسی که به تو تعلقی دارد، نیازی به چاره‌جویی برای من ندارد.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به این نکته اشاره می‌کند که در میان مردم و در زندگی اجتماعی، غم و اندوه ارزش و بهایی ندارد. او بیان می‌کند که در روزی که او به دنبال هجران و غمش می‌گردد، به طور حتم به ارزش و بهای آن پی خواهد برد. به عبارتی دیگر، احساساتی که او تجربه می‌کند، در واقع ارزش و اهمیت خاصی دارند که دیگران آن را درک نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر کاری خوب انجام شود، به خاطر زیبایی چهره‌ات است و اگر بد شود، باید تقصیر را به گردن سرنوشت بیندازیم.

هوش مصنوعی: گفتی که اگر از من خواسته‌هایی باشد، برآورده می‌شود. اما اوحدی از عشق تو مرد، پس چه چیز دیگری ممکن است برآورده گردد؟