هوش مصنوعی: دیروز شب گذشت و دل من به تماشای دور او مشغول شد. امشب هم چشمانم از حسرت او پر از اشک هستند و مثل دریا غمگین‌اند.

هوش مصنوعی: از آن چشمان فریبنده و ابروی زیبای او شگفت‌انگیز است که به کسی مثل من، که ناتوان و بی‌پایه‌ام، توجهی کرده است.

هوش مصنوعی: محتشم نمی‌تواند درویشی را که سال‌ها به دنبال خواسته‌هایش بوده و آرزوهایی داشته، سرزنش کند.

هوش مصنوعی: مرا به صبوری در برابر ظلم خود دعوت کرد و دلم گمان می‌کند که امروز و فردا خواهد گذشت.

هوش مصنوعی: کسانی که برایم خیرخواهی کردند، وقتی به دکتری که مرا به او معرفی کردند مراجعه کردم، نتوانستم درد دل خود را به او بگویم و درمانی نیز دریافت نکردم.

هوش مصنوعی: امید به بوسیدن و نزدیکی او را قطع کردیم، چون او شخصی نیست که بتواند به راحتی دل و مال دیگران را تصاحب کند.

هوش مصنوعی: هرچند ستم او به نابودی ما انجامید، نمی‌توان چیزی از او گفت که زشت باشد، زیرا او زیبایی آفرید.

هوش مصنوعی: عشاق، بت‌ها را پرستش می‌کنند، اما اگر کسی مانند من از عشق بی‌نیاز باشد، کار سختی نیست که با دست خود به هدف برسد.

هوش مصنوعی: وقتی دل کسی از دردی رنج می‌برد، خودش می‌داند که چرا انقدر فریاد می‌زند و این زاری از درون او برمی‌خیزد.