هوش مصنوعی: موهایم را به باد می‌سپارم تا عشق به دروازه‌ها برود و در همه جای دنیا از من صدای ناله‌ها را ببرند.

هوش مصنوعی: صورتت همچون گلبرگ، اشک‌های مرا زیبا و دل‌انگیز کرد. ای مطرب، آهنگ دلنواز ما را نواختی و غم‌ها و زخم‌های ما را با خود بردی.

هوش مصنوعی: من از سفرهای خود بهره‌های زیادی بردم، اما عشق تو در مقایسه با این سفرها، تمامی آن سودها را از من می‌گیرد.

هوش مصنوعی: دارم از عمرم می‌گذرم و منتظر لحظه‌ای هستم که با دوری تو روبرو شوم؛ مانندی که باد درختان باغ را تکان می‌دهد و می‌برد.

هوش مصنوعی: عاشق نتواند دوباره به هوش بیاید، زیرا زیبایی تو او را از خود بی‌خود کرده و هوش او را از سرما می‌گیرد.

هوش مصنوعی: زلف تو دل مرا ربود و اکنون جان من در پی آن است. چه عجیب! کجا می‌رود بار، دوست، که خرها را ببرد؟

هوش مصنوعی: اوحدی دل عاشق و صادق داشت و تمام دارایی‌اش را بر سر عشق گذاشت و دیگر چیزها را فراموش کرد.