اوحدیغزل شمارهٔ ۱۸۳
نیشکر آن روز دل ز بند بر آرد
کو چو لبت پسته‌ای به قند بر آرد
صید چو آن زلف چون کمند ببیند
پیش رود، سر به آن کمند برآرد
بر چمن و سبزه آفتی مرسادش
باغ، که سروی چنین بلند بر آرد
پیش من آن خاک پر ز لعل، که روزی
گرد خود از نعل آن سمند بر آرد
سینه سپند تو گشت و آتش سودا
تا به کجا بوی این سپند بر آرد؟
بر دل ریشم، شبی که دیده بگرید
خط تو آن را به ریشخند بر آرد
جان مرا چون محبت تو پسندید
گر ندهم، سر به ناپسند برآرد
بیخ که دست غمت به سینه فرو برد
از دل من شاخ پر گزند بر آرد
اوحدی از بند هر دو کون برآید
گر دل او را لبت ز بند برآرد
غزل شمارهٔ ۱۸۲: بمیرم چشم مستت را که جانم زنده می‌داردغزل شمارهٔ ۱۸۴: روی خود بنمود و هوش از ما ببرد
اطلاعات
وزن: مفتعلن فاعلات مفتعلن فع (منسرح مثمن مطوی منحور)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
نیشکر آن روز دل ز بند بر آرد
کو چو لبت پسته‌ای به قند بر آرد
هوش مصنوعی: شکر به خاطر لب‌های شیرینت، دل را از غم و بی‌حوصلگی رها می‌کند، زیرا مانند پسته‌ای خوشمزه می‌توانی شوق و شادی را به زندگی بیاوری.
صید چو آن زلف چون کمند ببیند
پیش رود، سر به آن کمند برآرد
هوش مصنوعی: وقتی شکار به آن زلفی که همچون دام است نگاه می‌کند، به جلو می‌رود و سرش را به آن دام می‌سپارد.
بر چمن و سبزه آفتی مرسادش
باغ، که سروی چنین بلند بر آرد
هوش مصنوعی: در باغ و روی چمن، آفتی به سرو بلند نمی‌رسد و به او آسیبی نمی‌زند.
پیش من آن خاک پر ز لعل، که روزی
گرد خود از نعل آن سمند بر آرد
هوش مصنوعی: در برابر من، آن خاکی که پر از جواهرات گران‌بهاست، روزی گردی که از نعل پای آن اسب به زمین می‌افتد، به خود جذب می‌کند.
سینه سپند تو گشت و آتش سودا
تا به کجا بوی این سپند بر آرد؟
هوش مصنوعی: دل تو مثل چوب سوزان شده و آتش عشق در آن شعله‌ور است. این آتش تا کجا می‌تواند بوی این چوب سوزان را بربنهد؟
بر دل ریشم، شبی که دیده بگرید
خط تو آن را به ریشخند بر آرد
هوش مصنوعی: در دل غمگینم، در شبی که چشمانم اشک می‌ریزد، خط تو که بر روی آن هست، به تمسخر می‌تازد.
جان مرا چون محبت تو پسندید
گر ندهم، سر به ناپسند برآرد
هوش مصنوعی: اگر محبت تو مورد پسند جان من است، اگر چیزی از من ندهی، جانم نخواهد پسندید و به ناگواری خواهد رسید.
بیخ که دست غمت به سینه فرو برد
از دل من شاخ پر گزند بر آرد
هوش مصنوعی: اگر غم تو به سینه‌ام چنگ بیندازد، از دل من درختی پر از خارش و درد جوانه خواهد زد.
اوحدی از بند هر دو کون برآید
گر دل او را لبت ز بند برآرد
هوش مصنوعی: اگر دل او freed شود، اوحدی از قید و بند این دنیا و آخرت رهایی می‌یابد.