هوش مصنوعی: حالم را به چه کسی بگویم؟ دل من که زخم‌خورده است، نمی‌داند که در عشق تو کسی هست که اندوهش از من بیشتر نیست.

هوش مصنوعی: شب گذشته گفتی که فلانی از سر شمشیر من جان سالم به در نبرده است، او را مرد نخوان، چون او قدرتی در برابر من ندارد.

هوش مصنوعی: سر درویش به خاطر وفاداری‌اش در قدم تو فدای تو شد، اما پادشاه‌زاده‌ ما حتی سر درویش را هم ندارد.

هوش مصنوعی: قد او همچون تیر بلاست و نگاهش مانند ناوک فتنه. ای خدا، این ترک چه نوع تیری است که در دین و آیین ندارد؟

هوش مصنوعی: واعظ شهر به من گفت که: وقتی دل را با سخن خود مشغول می‌کنی، چطور می‌توانم دلی را که در این وضعیت خود را به تو می‌سپارد، به دست آورم؟ چرا که دل در واقع خودش را ندارد و دچار تردید است.

هوش مصنوعی: چنان که سیب بر درخت می‌رسد و از غم می‌افتد، دل خود را با این درد نرنجان، زیرا او از فهم و اندیشه بی‌بهره است.

هوش مصنوعی: اگر کسی مانند تو باشد، چه نیازی به نگرانی از سوء نیت رقبا وجود دارد؟ زیرا کسی که از تیغ نمی‌ترسد، از نیش و آسیب دیگران هم هراسی ندارد.