هوش مصنوعی: ساربان کجا رفته است؟ تا دلم را به تنگی بیندازد، همان‌طور که روز حرکت او باید با آهنگ نغمه‌ها در بند باشد.

هوش مصنوعی: اگر او در فاصله پنج فرسنگی توقف کند، به قدری برای او می‌سازم که اشک‌های من مانند سیلی به فاصله ده فرسنگ او را در برگیرد.

هوش مصنوعی: دل من شبیه وزنه‌ای است که به زلف آن معشوق وابسته است و جانم در حال استراحت و خستگی است. آرزو دارم که روزی خودم را نیز به آن زلف بسپارم و به آن وابسته شوم.

هوش مصنوعی: کافی است که بگویم بهای مرگ من این است که در روزی که کشته شوم، معشوق با دست خود را به خون من آغشته کند.

هوش مصنوعی: چهره ماه برای دو هفته زیبا و دل من به خاطر او به شدت ناراحت است. هر هفته من خودم را با هفت رنگ مختلف در زنجیر قرار می‌دهم.

هوش مصنوعی: من در کجا می‌توانم از سحر چشم جذاب آن پری ایمن باشم؟ زیرا خواب مردم را با هزار نیرنگ به دام می‌اندازد.

هوش مصنوعی: اگر او با من صلح کند و رابطه‌ای خوب برقرار کند، مانند لعل و سنگ زینت می‌شود. اما اگر از این موضوع باخبر شود، ممکن است که در میانه جنگ و دشمنی قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: اگر در مورد لبان زیبایش از بوسه‌ای صحبت کنم، موهایش به هم می‌ریزد و دهانش به شدت بسته می‌شود.

هوش مصنوعی: من به دست خودم مشکل و سختی‌ای را که گره خورده بود، باز کردم. بله، چنین اتفاقی می‌افتد که دل یک فرد فرهیخته و فرهنگی به زنجیر درآید.

هوش مصنوعی: اگر او صد گناه کرده باشد، وقتی که یادش بیاورم، بهانه‌ای درست می‌کند تا از زیر بار هر گناهی شانه خالی کند.

هوش مصنوعی: اگر ناگهان فریادی از چنگ زلفش برآورم، همانند صدای دف، زلف‌های او مرا مانند چنگ به بند می‌کشد.

هوش مصنوعی: وقتی رقیب من از بی‌احساسی و سردی خود به من آسیب می‌زند، من از سنگ آستان معشوقم کمک می‌طلبم و به او می‌گویم که برایم مانند سنگی باشد که از او محبت و حمایت بگیرم.

هوش مصنوعی: نقطه‌نظری شبیه به اوحدی وجود ندارد که در برابر ظلم و ستم تحملی نشان دهد؛ کسی که می‌تواند قلبش را به محبوب بازیگوش و شادابش بسپارد، در این وضعیت قرار می‌گیرد.