هوش مصنوعی: از دوری او دل من همیشه در غم و اندوه است و بدنم به خاطر جدایی‌اش در عذاب و رنج به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: شبی که بخواهم از دل‌دردهایم بنویسم، به خاطر شدت ناراحتی‌ام آنچنان می‌سوزم که این سوزش در نوشته‌ام هم حس شود.

هوش مصنوعی: ای محبوب، قدمی به سوی من بگذار، زیرا زمانی که تو بیایی، هیچ چیزی از من کم نخواهد شد، حتی سرم که در پای تو قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: ترک نکن که ممکن است به یک باره از پای درآیم، چرا که در دام تو دیگر شکارهایی مانند من کم پیدا می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که از دوری تو، بدنم به هم گره می‌خورد، چه خوب می‌شد که این گره‌ها از زلفت به هم بیفتند و متصل شوند!

هوش مصنوعی: اگر به دست من بیفتد تاجی از موی تو، بدان که مثل این است که گنجی بی‌نظیر به دستم رسیده باشد.

هوش مصنوعی: زمانی که اوحدی به خاطر عشق و غم تو به زندگی روح تازه‌ای یافت، وجود او در حالتی از وجود به سر می‌برد، پس چه فرقی می‌کند اگر به عدم و ناپیدایی برود؟