هوش مصنوعی: باز هم بالای سر ما بیدادی خواهد آمد، و دود زلف‌های تو آتشی در جان ما روشن خواهد کرد.

هوش مصنوعی: زندگی و روزگار باعث می‌شود که دل من از غم و درد پر شود، زیرا هر نابخردی و ناپسندی، عاقبت خود را خواهد داشت و بر دامن این دنیا خواهد نشسته.

هوش مصنوعی: کسی که از زیبایی و جذابیت موهای دلربا و لب‌های شیرین تو دل می‌برد، کجا می‌تواند دل خود را آرام و قرار دهد؟

هوش مصنوعی: صبح خواهد آمد و به آرامی دستش را از میان چین و شکن‌های موهای عطرآگین تو برمی‌دارد و با محبت گل‌های زیبا را در دامن نسیم نرم صبحگاهی قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: چرخ (آسمان) شرم کرد که ستاره‌ای را با لباس خود زیباتر نشان دهد اگر می‌دانست که پروین (ستاره‌ای خاص در آسمان) درس‌هایی را خواهد آموخت.

هوش مصنوعی: اگر سر زلف تو، دیگر بر دل من بدی داشته باشد، بگو بیاور، چرا که کسی که به قضا (سرنوشت) تسلیم خواهد شد.