هوش مصنوعی: ای شب، تو که چون یک گیسوی نورانی آفتاب را به خود جذب کرده‌ای، زیبایی‌های جهان را به خود آراسته‌ای، مانند چهره‌ای زیبا که درخشندگی‌اش مثل ماه است.

هوش مصنوعی: دل ناهید به خاطر زلفت در باد تاب می‌خورد، همان‌طور که چهره‌ات چون خورشید از خاکی که در مسیر توست، می‌درخشد.

هوش مصنوعی: لباس زیبای تو مانند پرده‌ای دلنشین است که بر زیبایی و درخشندگی چهره‌ات تاکید می‌کند و نامی بزرگ بر تاریکی‌هایی که از خود به جا می‌گذاری، نوشته شده است.

هوش مصنوعی: بر روی رشتهٔ ستاره‌های پروین، صد سوزن طعنه‌ای زده‌اند که نور جواهر از زیر کلاهت تابیده می‌شود.

هوش مصنوعی: تو از خاک به مراتب بیشتر سیاه شده‌ای، اما آتش آرزوی تو در دل سپاهت شعله‌ور شده است.

هوش مصنوعی: اگر فردا در روز قیامت با این حال و وضع برخواست کنی، خداوند حتماً از گناهانت سؤال خواهد کرد.

هوش مصنوعی: روزی خواهد رسید که اوحدی از دور به تو نگاه خواهد کرد و با آسمان، از بلندی نزدیک‌تر می‌شود.