هوش مصنوعی: ای عید خوشحال‌کننده روزه‌داران، ابروهای خوش‌حالت همچون هلال ماه و موی سیاهت که انگار سحرگاهان در زلف‌هایت نشسته است.

هوش مصنوعی: خورشید درخشان آرایش خوبی از آسمان به تصویر می‌کشد، ناهید که در آن درخشش حضور دارد، به مانند خوشحالی و زیبایی یک ماه است که تو را به یاد می‌آورد.

هوش مصنوعی: سرنوشت و تقدیر همچون دیواری محکم، نمی‌گذارد که عشق و محبت تو را در زمین نگه دارد و تو را از آزادی و رشد بازدارد. موانع فراوانی در پیش روی تو قرار دارد، اما عشق هنوز هم قدرتی برای ادامه مسیر و تلاش دارد.

هوش مصنوعی: عمر من، لطفی کن و به من وفا کن. وقتی به من ملحق می‌شوی، مرا آزاد کن تا با بال تو پرواز کنم.

هوش مصنوعی: آه! چه غم‌انگیز است که به خاطر جدایی‌ات تمام تلاش و زحمتم را هدر دادم، و هنوز هم نتوانستم ذره‌ای از حاصل عشق‌ات را ببینم.

هوش مصنوعی: تو به من گفتی که به سمت تو تمایل دارم و این تمایل بسیار زیاد است، اما در عین حال می‌ترسم که از ملالت و خستگی رنج ببرم.

هوش مصنوعی: کی از ناخوشی بدن او جدا شدی که چون خیال به سراغت آمد؟ اگر اوحدی را در خواب خوش خیال خود ندیدی، چه کسی را دیده‌ای؟

هوش مصنوعی: اوحدی بیچاره، هیچ‌گونه مقام و ثروتی نداشت؛ وگرنه تو می‌توانستی با ثروتت او را از کناری بفریبی.