هوش مصنوعی: تو قبل از اینکه برگردی، از پیش چشمانم رفته‌ای و یاد تو همچنان از ذهنم محو نشده است. تصور چهره‌ات از دل و جانم بیرون نرفته است.

هوش مصنوعی: این آتش دوری که از دل سینه‌ام بیرون می‌جوشد، برایم عجیب است که چرا هنوز فروکش نکرده و به پایان نرسیده است!

هوش مصنوعی: پس از آنکه زیبایی تو را دیدم، ای محبوب دیدار، در غم تو چنان ناله می‌زنم که صدايم به آسمان می‌رسد و از درد درونم رهایی نمی‌یابم.

هوش مصنوعی: دیشب چه غم و اندوهی در دل داشتم که نتوانستم آن را بیرون بریزم؟ و امشب چه اشک‌هایی که خونین از چشمانم ریخت اما خشک نشدند؟

هوش مصنوعی: پیام ما به کجا می‌رسد؟ زمانی که نسیم صبحگاهی به تو نرسید و پرنده هم پرواز نکرد.

هوش مصنوعی: در اینجا که ما هستیم، جز اشک و غم چیزی دیده نمی‌شود و در جایی که تو هستی، جز صحبت‌های پر از طلا و پول چیزی شنیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: دل به قدری از خوشی غرق شادی و سرمستی شده که نه از حال خود خبر دارد و نه از اطرافش. در این حالت، هنوز خبری از اینجا به آنجا نرسیده است و همه چیز در سکوت و آرامش باقی مانده.

هوش مصنوعی: گفتی که: چرا اوحدی به فریبی باقی مانده است؟ او به سمت تو آمد، اما به جای دیگری نرفت.