هوش مصنوعی: ای کسی که دل‌ها را در حلقه‌ای چون موی خود گره زده‌ای، مردم به خاطر آن موی تو تا شانه‌های خود را به زنجیر عشق تو بسته‌اند.

هوش مصنوعی: بر روی سر تو که زلفی که به بند پای توست، مانند چلیپایی می‌درخشد و در این لحظه، مسیحا با خوش‌زبانی‌ات در کنار در می‌ایستد و به آرامی از شکرینی که در تو نهفته است، بهره‌مند می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر نبات مصری به خاطر خجالت سرخ شود و مانند پسته آب شود، دیگر لعل شکر هم نمی‌تواند خودش را بفروشد اگر بخندد.

هوش مصنوعی: زندگی هزاران غم و اندوه در زیبایی تو نهفته است و خون هزار عاشق در دل شب حوادث تیره فدای تو شده است.

هوش مصنوعی: دل‌های عاشقان با لب‌های تو شاداب و خوش‌حال می‌شوند، همچون کلامی خوشایند و زیبا که بر روی لبی سرخ نقش بسته باشد.

هوش مصنوعی: من به واسطه عشق تو، داستان زیبایی را از اوحدی شنیدم، اما داستان او چگونه می‌تواند به تو برسد و تو آن را بشنوی؟

هوش مصنوعی: آوای دردناک او از سوز درونش را بشنو، تا زمانی که شعله‌ای وجود نداشته باشد، چگونه می‌تواند به جوش آید؟