هوش مصنوعی: تا زمانی که رنگ لعل باده‌ی تو به شکری تبدیل شده است، باور نکن که هیچ دل و قلبی به هوشیاری و آگاهی رسیده است.

هوش مصنوعی: برخاستی که از جدایی‌ات به ما زهر می‌زند، بنشین که همان را به یاد تو نوش جان کردیم و خوشحال شدیم.

هوش مصنوعی: دل من کاملاً سوخته است و جانم هم خسته شده، اما به خاطر آتش دل، هنوز هم دارد گوشی از خود نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: دیشب به خاطر شوق و عطش دیدن تو، ای پرتو نور، صدای بلندی در آسمان ایجاد شد.

هوش مصنوعی: از اشک چشمانم، راز دلم آشکار شد. در شب تاریک، سایه‌ی ظلمت، رازها را پنهان کرد.

هوش مصنوعی: در آرزوی این هستم که چشمی که به خاطر نبودنت گریه می‌کرد، اکنون گوش شده تا صحبت‌ها و خاطرات تو را بشنود.

هوش مصنوعی: اگر اوحدی متوجه نشود، تعجب نکنید که بلبل وقتی گل را دید، ساکت نخواهد ماند و همچنان به خواندن ادامه می‌دهد.