هوش مصنوعی: دل من از این جهان و مردمش خسته و بی‌رمق است. همه در این سرزمین به هم ریخته و سرگردان هستند، و حالتی پژمرده و خسته دارند.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم هیچ بنده‌ای را پیدا کنم که به وفا پایبند باشد و همچنین هیچ بزرگ‌مردی را نمی‌بینم که به راستی بر خط مهربانی گام برداشته باشد.

هوش مصنوعی: بر چهره انسان‌ها نشانه‌هایی از سبیل و ریش وجود دارد، اما در عین حال مانند دیوان، در زمینه پاسخ به سوالات «نه» و «بله» به طور غیرمستقیم و با پا در میانی نشان داده می‌شوند.

هوش مصنوعی: جسم و تن در کجا می‌توانند راستگو باشند؟ چگونه دل عاشق می‌تواند با خال‌های خونین به درستی ارتباط برقرار کند؟ در حالی که زلف‌ها به شکل خمیده درآمده‌اند.

هوش مصنوعی: من در دنیای بزرگ و پرخطر زندگی، احساس امنیت می‌کنم و هر نوع زحمتی که بتوانم برای حفاظت از خودم و عزیزانم انجام می‌دهم، انجام می‌دهم.

هوش مصنوعی: در این شهر تنهایی و بی‌کس، نه راهی به جلو دارم و نه به عقب؛ من خوابیده‌ام و همراهانم با طبل و علم رفته‌اند.

هوش مصنوعی: در این دنیا، هر چیزی که می‌خواهم، به دست نمی‌آید. بنابراین، من نیز تصمیم گرفتم که خود را در میان چیزهایی که از قلم افتاده‌اند، جا دهم.

هوش مصنوعی: از حرف‌ها و رفتار من و همچنین از زحمت‌ها و دردی که کشیده‌ام، چهره‌ام رنگ باخته و از غم و اندوه به نیل و بَقَم رفته‌ام.

هوش مصنوعی: مدت زمان زیادی گذشته و من در تلاش برای رسیدن به خواسته‌هایم هستم، اما این چرخ زندگی به خواسته‌های من نیست و افسوس که چه مقدار از این زمان را از دست داده‌ام!

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که این شخص در تلاش است تا به هدفی دست یابد و نشان می‌دهد که با وجود همه تلاش‌ها و مراحلی که پیموده، به نتیجه‌ای نرسیده است. او از خود می‌پرسد که آیا به جایی خواهد رسید یا نه، و این سوال به نوعی به تجربه و قدم‌هایی که برداشته، اشاره دارد. در واقع، این جمله می‌گوید که هرچند در مسیر پیشرفت کرده، ممکن است هنوز به هدف نهایی خود نرسیده باشد.

هوش مصنوعی: با مردم از هر نوعی، چه احساسی نسبت به ما وجود داشته است؟ و در عوض، از بی‌رحمانه‌ترین افراد، چه ظلم‌هایی بر ما رفته است؟

هوش مصنوعی: به سخنان آنها گوش نده که فقط به دنبال ما هستند. آیا کسی که در درد و رنج به سر می‌برد، می‌تواند از این حرف‌ها و داستان‌ها به آرامش و درمان برسد؟

هوش مصنوعی: در ذهن خود این فکر را زیاد نپروران، چون به زودی متوجه می‌شوی که از هزینه‌های زیاد و مشکلاتی که به دنبال دارد، چیزی برایت باقی نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: در آن روز متوجه خواهی شد که از جان پر درد تو، این روح غمگین رفته است.

هوش مصنوعی: اگر قلبی با احساس داشته باشی، از درد و غم عشق ورزیدگان، بسیار چشم‌ها می‌بینی که در حال گریه و اندوه هستند.

هوش مصنوعی: در این نمایش زندگی، مشاهده کن که چه تغییراتی رخ می‌دهد: زن‌ها به دنیا می‌آیند، مردان از دنیا می‌روند، نشانه‌ها ظاهر می‌شوند و عزیزان از میان می‌روند.

هوش مصنوعی: سلطان و راهبانش را دیدی، حالا بعد از این، نگاه کن که سلطان بدون سپاه و پیروانش به کجا رفته است.

هوش مصنوعی: انسان در دوران زندگی خود، گاهی اوقات با ترس و نگرانی از مشکلات و مصیبت‌ها مواجه می‌شود، و در عین حال با حسرت به یاد می‌آورد که در پایان زندگی چه لحظاتی را از دست داده است. او در نهایت به سوی مرگ و عدم حیات می‌رود.

هوش مصنوعی: آن که تنها به فکر شکم و مسائل مادی‌اش باشد، هرگز ارزش بر عهده گرفتن مسئولیت‌های بزرگ را نخواهد داشت و نمی‌تواند در موقعیت‌های مهم قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: اگر با اوحدی ارشادی همراه بوده‌ای، پس کجا رفته‌ای؟ در هر گوشه‌ای که می‌نگری، صد نامه از غم او وجود دارد.

هوش مصنوعی: او با اینکه می‌داند که نامش به زبان عربی معروف است، اما آن را به مسکینی سپرده که در زبان فارسی آمده است.