اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » مصراعها و ابیات پراکنده و ناقص » شمارهٔ ۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مه را به بناگوش تو نسبت کردم</p></div>
<div class="m2"><p>زنهار که این سخن به گوش تو رسد</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۳۱۷

شمارهٔ ۶

مه را به بناگوش تو نسبت کردم
زنهار که این سخن به گوش تو رسد

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر با استفاده از تعبیری زیبا، زیبایی و جذابیت چهره معشوق را به مه تشبیه کرده و از او می‌خواهد که این جمله به گوش معشوق نرسد، تا شاید از شنیدن این سخن خجالت بکشد. در واقع، شاعر نگران است که این تعریف زیبا ممکن است موجب ناراحتی یا عذاب برای معشوق شود.

شمارهٔ ۴

شمارهٔ ۵

هوش مصنوعی: من ماه را به گوش تو تشبیه کردم، مبادا این حرف به خودت برسد.

مه را به بناگوش تو نسبت کردم

زنهار که این سخن به گوش تو رسد

شمارهٔ ۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده