اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » رباعیات الحاقی » شمارهٔ ۸۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مجروحان را دوا و مرهم تو دهی</p></div>
<div class="m2"><p>محرومان را ملک مسلّم تو دهی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از تو کششی هست یقین می دانم</p></div>
<div class="m2"><p>تقصیر زکوشش است آن هم تو دهی</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۳۱۴

شمارهٔ ۸۲

مجروحان را دوا و مرهم تو دهی
محرومان را ملک مسلم تو دهی
از تو کششی هست یقین می دانم
تقصیر زکوشش است آن هم تو دهی

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از مهربانی و عطوفت کسی سخن می‌گوید که به مجروحان کمک می‌کند و به محرومان، امکانات و دارایی می‌بخشد. او بر این باور است که این فرد به طرز خاصی کششی دارد و هر تقصیری که در این مورد وجود دارد، ناشی از تلاش و کوشش اوست.

شمارهٔ ۸۰

شمارهٔ ۸۱

هوش مصنوعی: تو به مجروحان کمک و درمان می‌کنی و به نیازمندان امنیت و آرامش بخشیدی.

مجروحان را دوا و مرهم تو دهی

محرومان را ملک مسلّم تو دهی

هوش مصنوعی: می‌دانم که انرژی و جذابیتی از تو وجود دارد و این ناشی از تلاشت در این رابطه است که تو هم در آن سهم داری.

از تو کششی هست یقین می دانم

تقصیر زکوشش است آن هم تو دهی

شمارهٔ ۸۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده