اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » رباعیات الحاقی » شمارهٔ ۷۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای دل به در دوست تولّا می کن</p></div>
<div class="m2"><p>از دور به درگهش تمنّا می کن</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>نومید مشو از در او باز نگرد</p></div>
<div class="m2"><p>در می زن و سر نیز تقاضا می کن</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۳۱۳

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۷۷۷

شمارهٔ ۷۱

ای دل به در دوست تولا می کن
از دور به درگهش تمنا می کن
نومید مشو از در او باز نگرد
در می زن و سر نیز تقاضا می کن

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از دل خود می‌خواهد که با عشق و تولا به درگاه دوست (خدا) نزدیک شود و از دور از او درخواست کند. او به دل خود یادآوری می‌کند که از درگاه دوست ناامید نشود و هرگز بازنگردد، بلکه همیشه با تقاضا و امید در می‌زند.

شمارهٔ ۶۹

شمارهٔ ۷۰

هوش مصنوعی: ای دل، از دور برای دوست دعا کن و در خانه‌اش خواسته‌ات را طلب کن.

ای دل به در دوست تولّا می کن

از دور به درگهش تمنّا می کن

هوش مصنوعی: از در او ناامید نشو و از آنجا بر نگرد. به ضربه به در ادامه بده و با ادب درخواست کن.

نومید مشو از در او باز نگرد

در می زن و سر نیز تقاضا می کن

شمارهٔ ۷۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده