اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » رباعیات الحاقی » شمارهٔ ۴۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>من بندهٔ آنم که دلی برباید</p></div>
<div class="m2"><p>یا دل به کسی دهد که جان افزاید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>وآن کس که نه عاشق و نه معشوق کسی است</p></div>
<div class="m2"><p>در ملک خدا اگر نباشد شاید</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۳۱۰

شاهد دل: رباعیات، ترجمهٔ برند مانوئل ویشر, پیتر لمبورن ویلسون - اوحدالدین کرمانی - تصویر ۱۰۷

شمارهٔ ۴۷

من بنده آنم که دلی برباید
یا دل به کسی دهد که جان افزاید
وآن کس که نه عاشق و نه معشوق کسی است
در ملک خدا اگر نباشد شاید

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر عشق و محبت است. شاعر به این موضوع اشاره می‌کند که او کسی است که دلش را تسلیم می‌کند یا دلی را می‌رباید، و این عشق باعث افزایش زندگی و جان او می‌شود. همچنین بیان می‌کند که اگر کسی عاشق نباشد و معشوقی نداشته باشد، ممکن است در دنیا و نزد خدا وجود نداشته باشد. 

شمارهٔ ۴۵

شمارهٔ ۴۶

هوش مصنوعی: من تسلیم کسی هستم که دل‌ها را تسخیر کند یا آنکه دلش را به کسی بدهد که به زندگی و روح انسان افزوده باشد.

من بندهٔ آنم که دلی برباید

یا دل به کسی دهد که جان افزاید

هوش مصنوعی: آدمی که نه عاشق است و نه معشوق، در دنیای خداوند ممکن است جایی نداشته باشد.

وآن کس که نه عاشق و نه معشوق کسی است

در ملک خدا اگر نباشد شاید

شمارهٔ ۴۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده