اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » رباعیات الحاقی » شمارهٔ ۴۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دل چون دل من غمزده نتواند بود</p></div>
<div class="m2"><p>صد واقعه برهم زده نتواند بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا شربت عالم نشود خونابه</p></div>
<div class="m2"><p>قوت من ماتمزده نتواند بود</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۳۰۹

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۹۰

شمارهٔ ۴۱

دل چون دل من غمزده نتواند بود
صد واقعه برهم زده نتواند بود
تا شربت عالم نشود خونابه
قوت من ماتمزده نتواند بود

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به غم و اندوه عمیق خود اشاره می‌کند و می‌گوید که دل او به این شدت غمگین نمی‌تواند باشد و هیچ حادثه‌ای در زندگی نمی‌تواند این غم را از بین ببرد. او همچنین می‌گوید تا زمانی که دردهای روحی و حسی او برطرف نشود، قوت و نیروی او نمی‌تواند بهبود یابد.

شمارهٔ ۳۹

شمارهٔ ۴۰

هوش مصنوعی: دل من به قدری غمگین و متاثر است که هیچ دلی نمی‌تواند این‌گونه باشد و هیچ واقعه‌ای نمی‌تواند آن را تحت تأثیر قرار دهد.

دل چون دل من غمزده نتواند بود

صد واقعه برهم زده نتواند بود

هوش مصنوعی: تا زمانی که نوشیدنی حیات‌بخش به وجود نیاید، هیچ تلاشی نمی‌تواند جان مرا سر زنده کند.

تا شربت عالم نشود خونابه

قوت من ماتمزده نتواند بود

شمارهٔ ۴۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده