اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » رباعیات الحاقی » شمارهٔ ۳۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نه مهر تو در دل حزین می گنجد</p></div>
<div class="m2"><p>نه مُهر تو در هیچ نگین می گنجد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>جان خوانمت ارچه بیش از اینی لیکن</p></div>
<div class="m2"><p>در کالبد جسد همین می گنجد</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۳۰۸

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۵۵

شمارهٔ ۳۱

نه مهر تو در دل حزین می گنجد
نه مهر تو در هیچ نگین می گنجد
جان خوانمت ارچه بیش از اینی لیکن
در کالبد جسد همین می گنجد

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به عشق و محبت خود اشاره می‌کند و بیان می‌کند که عشق او به معشوق آن‌قدر بزرگ و عمیق است که نه در دل اندوهگین او و نه در هیچ زیور یا نگینی نمی‌گنجد. او از جان خود سخن می‌گوید و می‌گوید که هرچند بیشتر از اینها برای معشوق می‌خواهد، اما در جسم و کالبد انسان، همین مقدار عشق کافی است.

شمارهٔ ۲۹

شمارهٔ ۳۰

هوش مصنوعی: نه عشق تو در قلب غمگین جا می‌شود و نه نشان تو در هیچ انگشتری می‌توان گنجاند.

نه مهر تو در دل حزین می گنجد

نه مُهر تو در هیچ نگین می گنجد

هوش مصنوعی: اگرچه تو را جان می‌نامم و تو بسیار بیشتر از این هستی، اما در این بدن مادی فقط همین مقدار از وجود تو وجود دارد.

جان خوانمت ارچه بیش از اینی لیکن

در کالبد جسد همین می گنجد

شمارهٔ ۳۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده