شمارهٔ ۱۹
دانم که بتم چو لؤلؤی مکنون است
رنگ دو رخش به رنگ آذرگون است
قدّ و خد و خال و زلف و اندام و تنش
سرو و گل و مشک و قیر و عاج و خون است
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: چکامه
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
دانم که بتم چو لؤلؤی مکنون است
رنگ دو رخش به رنگ آذرگون است
هوش مصنوعی: میدانم که معشوق من همچون مرواریدی ارزشمند و پنهان است، و رنگ چهرهاش همچون رنگ آتش است.
قدّ و خد و خال و زلف و اندام و تنش
سرو و گل و مشک و قیر و عاج و خون است
هوش مصنوعی: این بیت به توصیف زیبایی فردی میپردازد و ویژگیهای جسمانی او را با اجزای زیبا مانند درخت سرو، گل، و مواد خوشبو مقایسه میکند. در واقع، شاعر میخواهد بگوید که زیبایی این شخص با لطافت و جذابیت طبیعت و عناصری مانند مشک و قیر و عاج همسان است و در مجموع تصویری دلنشین و فوقالعاده از او میسازد.