اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » اشعار و قطعات پراکندهٔ دیگر » شمارهٔ ۲ - در رثای شروانشاه اخستان

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جمیع الناس غمگینٌ که شروان شاههم مرده است</p></div>
<div class="m2"><p>وفات شاههم اکنون طرب من قلبهم برده است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بهذا الصرصر العاصف کزو شروان مشوّش شد</p></div>
<div class="m2"><p>درخت القلبشان خشک و گل الارواح پژمرده است</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>زن و مرد بلد جمله لِاَجل تلخی موتش</p></div>
<div class="m2"><p>خراشان وجه، گریان چشم، بریان قلب و آزرده است</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>اگر چه موته صعبٌ لهم الصّبر اولی تر</p></div>
<div class="m2"><p>که انفاس همه خلقان علیهم یک یک اشمرده است</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>وگر باور نمی‌داری که ما قَد قلته صدقٌ</p></div>
<div class="m2"><p>فقل لی ایُّ مکتوبٍ که اسمش مرگ نسترده است</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۳۱۵

شمارهٔ ۳

جمیع الناس غمگین که شروان شاههم مرده است
وفات شاههم اکنون طرب من قلبهم برده است
بهذا الصرصر العاصف کزو شروان مشوش شد
درخت القلبشان خشک و گل الارواح پژمرده است
زن و مرد بلد جمله لاجل تلخی موتش
خراشان وجه گریان چشم بریان قلب و آزرده است
اگر چه موته صعب لهم الصبر اولی تر
که انفاس همه خلقان علیهم یک یک اشمرده است
وگر باور نمی داری که ما قد قلته صدق
فقل لی ای مکتوب که اسمش مرگ نسترده است

شمارهٔ ۱ - نسخهٔ معجون اُسقُف

شمارهٔ ۲ - در رثای شروانشاه اخستان

جمیع الناس غمگینٌ که شروان شاههم مرده است

وفات شاههم اکنون طرب من قلبهم برده است

بهذا الصرصر العاصف کزو شروان مشوّش شد

درخت القلبشان خشک و گل الارواح پژمرده است

زن و مرد بلد جمله لِاَجل تلخی موتش

خراشان وجه، گریان چشم، بریان قلب و آزرده است

اگر چه موته صعبٌ لهم الصّبر اولی تر

که انفاس همه خلقان علیهم یک یک اشمرده است

وگر باور نمی‌داری که ما قَد قلته صدقٌ

فقل لی ایُّ مکتوبٍ که اسمش مرگ نسترده است

شمارهٔ ۲ - در رثای شروانشاه اخستان

اطلاعات