اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب التاسع: فی السفر و الوداع » شمارهٔ ۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>رویی نه که از هوای او بگریزم</p></div>
<div class="m2"><p>پشتی نه که با فراق او بستیزم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>صبری نه که با وصال او بنشینم</p></div>
<div class="m2"><p>برگی نه که چست از سر او برخیزم</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۷۴۹

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۶۴

شمارهٔ ۱۰

رویی نه که از هوای او بگریزم
پشتی نه که با فراق او بستیزم
صبری نه که با وصال او بنشینم
برگی نه که چست از سر او برخیزم

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از حالتی صحبت می‌کند که نمی‌تواند از عشق و حضور معشوق فرار کند. او نه می‌تواند با جدایی او بجنگد، نه می‌تواند صبر کند تا او را ببیند. همچنین، به بی‌تابی خود اشاره کرده و می‌گوید که مانند برگی نیست که به راحتی از وجود او جدا شود. به طور کلی، احساس حقارت و وابستگی عمیق به معشوق در این اشعار به خوبی بیان شده است.

شمارهٔ ۸

شمارهٔ ۹

هوش مصنوعی: در برابر چهره‌اش نمی‌توانم فرار کنم و نمی‌توانم با جدایی‌اش مبارزه کنم.

رویی نه که از هوای او بگریزم

پشتی نه که با فراق او بستیزم

هوش مصنوعی: صبری دارم که به خاطر وصال او می‌توانم آرام بنشینم، اما برگ نمی‌زنم که با شتاب از نزد او بلند شوم.

صبری نه که با وصال او بنشینم

برگی نه که چست از سر او برخیزم

شمارهٔ ۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده