اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منها » شمارهٔ ۴۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای خلقت تو زخاک وز آب منی</p></div>
<div class="m2"><p>چندین چه تکبّر کنی آخر چو منی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خواهی که شوی زهر دو عالم آزاد</p></div>
<div class="m2"><p>زنهار سخن مگو تو از ما و منی</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۸۱۰

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۵۴

شمارهٔ ۴۲

ای خلقت تو زخاک وز آب منی
چندین چه تکبر کنی آخر چو منی
خواهی که شوی زهر دو عالم آزاد
زنهار سخن مگو تو از ما و منی

هوش مصنوعی: این شعر به تذکر به انسان می‌پردازد که او از خاک و آب به وجود آمده است و نباید به خود ببالد و متکبر باشد. در واقع، هیچ انسانی نمی‌تواند از اصل خود فراتر رود. در نهایت، اگر می‌خواهی از قید و بندهای جهان آزاد شوی، باید از سخنان پر pride لاتجاوز کنی و خود را فراتر از "من" و "ما" نپنداری.

شمارهٔ ۴۰

شمارهٔ ۴۱

هوش مصنوعی: ای انسان، تو از خاک و آب به وجود آمده‌ای، پس چرا اینقدر تفاخر می‌کنی؟ در نهایت تو هم مثل من هستی.

ای خلقت تو زخاک وز آب منی

چندین چه تکبّر کنی آخر چو منی

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از قید و بندهای دنیای دوگانه رها شوی، مواظب باش که هیچگاه از خود و دیگران سخن نگویی.

خواهی که شوی زهر دو عالم آزاد

زنهار سخن مگو تو از ما و منی

شمارهٔ ۴۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده