اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منها » شمارهٔ ۳۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>معشوقه عیان بود نمی دانستم</p></div>
<div class="m2"><p>با ما به میان بود نمی دانستم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گفتم به طلب مگر به جایی برسَمَ</p></div>
<div class="m2"><p>خود تفرقه آن بود نمی دانستم</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۵۳

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۷۴۴

شمارهٔ ۳۶

معشوقه عیان بود نمی دانستم
با ما به میان بود نمی دانستم
گفتم به طلب مگر به جایی برسم
خود تفرقه آن بود نمی دانستم

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به نادانی خود در شناخت معشوقه‌اش اشاره می‌کند. او می‌گوید که معشوقه در کنار او بوده و او از وجودش بی‌خبر بوده است. شاعر با تلاش به دنبال معشوقه‌اش می‌رود، اما متوجه می‌شود که خود فاصله و تفرقه، مانع از رسیدن به او بوده است و این را نمی‌دانسته.

شمارهٔ ۳۴

شمارهٔ ۳۵

هوش مصنوعی: معشوقه آشکار بود، اما من نمی‌دانستم که او با ما در ارتباط است.

معشوقه عیان بود نمی دانستم

با ما به میان بود نمی دانستم

هوش مصنوعی: گفتم شاید با جستجو به هدفی برسم، اما خودم موجب جدایی و دوری شدم و نمی‌دانستم.

گفتم به طلب مگر به جایی برسَمَ

خود تفرقه آن بود نمی دانستم

شمارهٔ ۳۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده