اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب السابع: فی خصال الحمیده عن العقل و العلم و ما یحذو جذو هذا النمط » شمارهٔ ۴۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دلداری کن اگر دلی داری تو</p></div>
<div class="m2"><p>هر دل که به تو رسد نگه داری تو</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>صد سال اگر طواف آن کعبه کنی</p></div>
<div class="m2"><p>زان به نبود دلی به دست آری تو</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۱۹۸

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۷۸۲

شمارهٔ ۴۳

دلداری کن اگر دلی داری تو
هر دل که به تو رسد نگه داری تو
صد سال اگر طواف آن کعبه کنی
زان به نبود دلی به دست آری تو

هوش مصنوعی: این بیت به مفهوم دلداری و مراقبت از دل‌ها اشاره دارد. شاعر به اهمیت محبت و حمایت از دیگران تأکید می‌کند و می‌گوید که اگر دلی دارید، باید به دیگران دلداری بدهید. حتی اگر شخصی صد سال دور کعبه بچرخد، بدون داشتن دل و محبت واقعی، چیزی به دست نخواهد آورد. در نهایت، عشق و توجه در زندگی مهم‌تر از اعمال ظاهری است.

شمارهٔ ۴۱

شمارهٔ ۴۲

هوش مصنوعی: اگر دلی را دوست داری، باید آن را دلداری دهی. هر دلی که به تو نزدیک می‌شود را حفظ کن و به آن محبت کن.

دلداری کن اگر دلی داری تو

هر دل که به تو رسد نگه داری تو

هوش مصنوعی: اگر صد سال هم دور آن کعبه بگردی، این بهتر از آن است که دلی را به دست نیاوری.

صد سال اگر طواف آن کعبه کنی

زان به نبود دلی به دست آری تو

شمارهٔ ۴۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده