اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب » شمارهٔ ۹۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای دل عَلَم عشق برافراز و مترس</p></div>
<div class="m2"><p>وز سر کُلَه کبر برانداز و مترس</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گوری همه دشمنان بی معنی را</p></div>
<div class="m2"><p>با ما همه همچو خویش در ساز و مترس</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۱۴

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۷۲۶

شمارهٔ ۹۸

ای دل علم عشق برافراز و مترس
وز سر کله کبر برانداز و مترس
گوری همه دشمنان بی معنی را
با ما همه همچو خویش در ساز و مترس

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به دل خود می‌گوید که عشق را با تمام وجود بپذیرد و از ترس‌های ناشی از غرور دوری کند. او همچنین اشاره می‌کند که باید بر دشمنان بی‌معنا غلبه کرد و با دیگران همچون دوستان رفتار کرد و از این کار نهراسید.

شمارهٔ ۹۶

شمارهٔ ۹۷

هوش مصنوعی: ای دل، عشق را با افتخار به نمایش بگذار و نترس. از روی حس خودبزرگ‌بینی و تکبر دور شو و ترسی نداشته باش.

ای دل عَلَم عشق برافراز و مترس

وز سر کُلَه کبر برانداز و مترس

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که دشمنان بی‌معنی، مثل آشناهای ما هستند و از آن‌ها نترسید. به نوعی، به اهمیت نداشتن این دشمنان اشاره می‌شود و ارتباطی صمیمی و نزدیک با دیگران برقرار است.

گوری همه دشمنان بی معنی را

با ما همه همچو خویش در ساز و مترس

شمارهٔ ۹۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده