اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب » شمارهٔ ۷۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عشقت به نظارهٔ دلم می آید</p></div>
<div class="m2"><p>تا در بندش چگونه می فرساید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر وصل رخ تو یک نظر بنماید</p></div>
<div class="m2"><p>بند دل فرسوده مگر بگشاید</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۱۲

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۷۰۳

شمارهٔ ۷۵

عشقت به نظاره دلم می آید
تا در بندش چگونه می فرساید
گر وصل رخ تو یک نظر بنماید
بند دل فرسوده مگر بگشاید

هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر از عشق خود صحبت می‌کند و می‌گوید که این عشق به نظرش می‌رسد و او را به شدت تحت تأثیر قرار داده است. او می‌پرسد که آیا اگر برای یک لحظه چهره محبوبش را ببیند، می‌تواند از این دلبستگی رها شود یا نه. در واقع، شاعر نشان می‌دهد که عشقش قوی و عمیق است و او به شدت در بند آن احساسات گرفتار است.

شمارهٔ ۷۳

شمارهٔ ۷۴

هوش مصنوعی: عشق تو هر لحظه ضعف و ناتوانی قلبم را نشان می‌دهد و من هم در اندیشه‌ی تو به تدریج در این احساس محبوس می‌شوم.

عشقت به نظارهٔ دلم می آید

تا در بندش چگونه می فرساید

هوش مصنوعی: اگر یک بار چهره‌ات را به من نشان دهی، شاید دل خسته‌ام را به آرامش برسانی و آن را از قید و بند رهایی بخشی.

گر وصل رخ تو یک نظر بنماید

بند دل فرسوده مگر بگشاید

شمارهٔ ۷۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده