اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب » شمارهٔ ۷۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>این شیوهٔ عشق هر خسی را نبود</p></div>
<div class="m2"><p>وین واقعه هر بلهوسی را نبود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>منکر چه شوی به حالت زنده دلان</p></div>
<div class="m2"><p>نه هرچ تو را نیست کسی را نبود</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۱۲

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۹۲

شمارهٔ ۷۳

این شیوه عشق هر خسی را نبود
وین واقعه هر بلهوسی را نبود
منکر چه شوی به حالت زنده دلان
نه هرچ تو را نیست کسی را نبود

هوش مصنوعی: این شعر به این موضوع اشاره دارد که عشق واقعی و عمیق، خاص افراد خاصی است و هر کسی قادر به درک یا تجربه آن نیست. همچنین بیانگر این است که نمی‌توان از احساسات و حالات افرادی که عاشقند، انکار کرد و این احساسات برای هر کس قابل درک نیست.

شمارهٔ ۷۱

شمارهٔ ۷۲

هوش مصنوعی: این نوع عشق ویژهٔ افراد بی‌کفایت نیست و چنین اتفاقی برای هر کسی که تنها دنبال هوس است، رخ نمی‌دهد.

این شیوهٔ عشق هر خسی را نبود

وین واقعه هر بلهوسی را نبود

هوش مصنوعی: نگو که به حال شاد دلان تردید داری، زیرا آنچه برای تو پنهان است، برای دیگران نیز وجود ندارد.

منکر چه شوی به حالت زنده دلان

نه هرچ تو را نیست کسی را نبود

شمارهٔ ۷۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده