اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب » شمارهٔ ۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا با خودم از عشق خبر نیست مرا</p></div>
<div class="m2"><p>جز بر در دل هیچ گذر نیست مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون من به میان نیم تویی حاصل من</p></div>
<div class="m2"><p>جز من به تو مانعی دگر نیست مرا</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۱۰

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۰۴

شمارهٔ ۷

تا با خودم از عشق خبر نیست مرا
جز بر در دل هیچ گذر نیست مرا
چون من به میان نیم تویی حاصل من
جز من به تو مانعی دگر نیست مرا

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از احساس تنهایی و دوری از عشق سخن می‌گوید. او بیان می‌کند که خبری از عشق در دلش نیست و احساس می‌کند که هیچ راهی برای ارتباط با عشقش وجود ندارد. شاعر به نحوی به این نتیجه می‌رسد که تنها وجودش در زندگی‌اش است و هیچ چیز دیگری جز عشق در وجود او معنایی ندارد.

شمارهٔ ۵

شمارهٔ ۶

هوش مصنوعی: تا زمانی که خودم از عشق آگاه نیستم، جز در دل خودم هیچ نشانه‌ای از آن وجود ندارد.

تا با خودم از عشق خبر نیست مرا

جز بر در دل هیچ گذر نیست مرا

هوش مصنوعی: وقتی من در میان هستم، تو نتیجه من هستی و جز من، هیچ مانع دیگری برای من وجود ندارد.

چون من به میان نیم تویی حاصل من

جز من به تو مانعی دگر نیست مرا

شمارهٔ ۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده