اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب » شمارهٔ ۵۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر دل که درو عشق نگاری نبود</p></div>
<div class="m2"><p>مرده شمرش که زنده باری نبود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر دل که درو نباشد از عشق اثر</p></div>
<div class="m2"><p>در هیچ حسابی و شماری نبود</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۱۰

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۹۳

شمارهٔ ۵۷

هر دل که درو عشق نگاری نبود
مرده شمرش که زنده باری نبود
هر دل که درو نباشد از عشق اثر
در هیچ حسابی و شماری نبود

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر اهمیت عشق در وجود انسان‌هاست. شاعر می‌گوید هر دلی که عشق را نداشته باشد، مرده و بی‌فایده است و هیچ ارزشی ندارد. به عبارت دیگر، حضور عشق در دل انسان‌ها، عامل حیات و معنای زندگی است.

شمارهٔ ۵۵

شمارهٔ ۵۶

هوش مصنوعی: هر دلی که در آن عشق و محبت وجود نداشته باشد، باید آن را مرده دانست؛ زیرا زندگی حقیقی در absence of عشق نیست.

هر دل که درو عشق نگاری نبود

مرده شمرش که زنده باری نبود

هوش مصنوعی: هر دلی که نشانه‌ای از عشق نداشته باشد، در هیچ محاسبه و اندازه‌گیری، ارزشی ندارد.

هر دل که درو نباشد از عشق اثر

در هیچ حسابی و شماری نبود

شمارهٔ ۵۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده