اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب » شمارهٔ ۲۶۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چندت گویم گر سر مردم داری</p></div>
<div class="m2"><p>می باش دلا گر سر مردم داری</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا کی جویی زمردمی بیزاری</p></div>
<div class="m2"><p>یکباره چرا زمردمی بیزاری</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۳۸

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۷۹۷

شمارهٔ ۲۶۷

چندت گویم گر سر مردم داری
می باش دلا گر سر مردم داری
تا کی جویی زمردمی بیزاری
یکباره چرا زمردمی بیزاری

هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به بیان اهمیت ارتباط با مردم و جامعه می‌پردازد. او از کسی می‌خواهد که اگر به فکر دیگران و جامعه است، باید در میان مردم حاضر باشد و از تنهایی و جدا شدن از آن‌ها بپرهیزد. سوالی هم مطرح می‌کند که چرا کسی باید از همدلی و نزدیکی با دیگران بیزار باشد در حالی که زندگی اجتماعی نیازمند تعامل و محبت است. خلاصه اینکه، پیام اصلی این است که باید به مردم و ارتباطات اجتماعی اهمیت داد و از جدایی پرهیز کرد.

شمارهٔ ۲۶۵

شمارهٔ ۲۶۶

هوش مصنوعی: اگر به Care و محبت مردم اهمیت می‌دهی، بیشتر صحبت نکن و فقط در عمل نشان بده.

چندت گویم گر سر مردم داری

می باش دلا گر سر مردم داری

هوش مصنوعی: چرا همچنان از مردمی که مانند زمرد هستند، دوری می‌کنی؟ چرا یکباره می‌خواهی از آن‌ها فاصله بگیری؟

تا کی جویی زمردمی بیزاری

یکباره چرا زمردمی بیزاری

شمارهٔ ۲۶۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده