اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب » شمارهٔ ۲۴۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>وصل ارچه که دیده را منوّر دارد</p></div>
<div class="m2"><p>کام دل را چو شهد و شکّر دارد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ناگاه برون جهد فراقی زکمین</p></div>
<div class="m2"><p>صافی شده وصل را مکدّر دارد</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۵۷

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۳۶

شمارهٔ ۲۴۹

وصل ارچه که دیده را منور دارد
کام دل را چو شهد و شکر دارد
ناگاه برون جهد فراقی زکمین
صافی شده وصل را مکدر دارد

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف احساسات عاشقانه می‌پردازد. شاعر از زیبایی و روشنی وصال محبوب سخن می‌گوید که دل را شیرین و خوش می‌کند. اما ناگهان با دوری و جدایی مواجه می‌شود که این وصال را تیره و کدر می‌کند. به طور کلی، شعر نشان‌دهنده تضاد بین لحظات شادی و تلخی در عشق است.

شمارهٔ ۲۴۷

شمارهٔ ۲۴۸

هوش مصنوعی: هر چه از وصال و نزدیک شدن به معشوق دیده را روشن‌تر کند، مانند شهد و شکر کام دل را شیرین و خوشایند می‌کند.

وصل ارچه که دیده را منوّر دارد

کام دل را چو شهد و شکّر دارد

هوش مصنوعی: ناگهان جدایی‌ای از دامن زمان ظهور می‌کند که وصال را تحت تأثیر قرار می‌دهد و آن را ناخوشایند می‌سازد.

ناگاه برون جهد فراقی زکمین

صافی شده وصل را مکدّر دارد

شمارهٔ ۲۴۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده