اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب » شمارهٔ ۲۴۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر ماه شوی به جز محاقی نبود</p></div>
<div class="m2"><p>ور زهره شوی جز احتراقی نبود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>این صحبتها که در جهان می بینی</p></div>
<div class="m2"><p>چون در نگری به جز فراقی نبود</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۹۴

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۳۶

شمارهٔ ۲۴۸

گر ماه شوی به جز محاقی نبود
ور زهره شوی جز احتراقی نبود
این صحبتها که در جهان می بینی
چون در نگری به جز فراقی نبود

هوش مصنوعی: این شعر به این نکته اشاره دارد که اگر به مقام و زیبایی‌هایی مانند ماه و زهره دست یابی، همچنان دچار سایه و سوختگی خواهی بود. در نهایت، تمام صحبت‌ها و ارتباطاتی که در این جهان وجود دارد، در واقع به جدایی و فراق می‌انجامد. به عبارتی، هر زیبایی و موفقیتی، با خود درد و دوری نیز به همراه دارد.

شمارهٔ ۲۴۶

شمارهٔ ۲۴۷

هوش مصنوعی: اگر به زیبایی و درخشانی ماه تبدیل شوی، فقط به حالت محاق (کاهش نور) درخواهی آمد، و اگر به زیبایی و جاذبه زهره (Venus) تبدیل شوی، هیچ نتیجه‌ای جز سوزش و احتراق نخواهی داشت.

گر ماه شوی به جز محاقی نبود

ور زهره شوی جز احتراقی نبود

هوش مصنوعی: این حرف‌هایی که در دنیا می‌شنوی، وقتی خوب دقت کنی، جز جدایی و فاصله چیزی نیست.

این صحبتها که در جهان می بینی

چون در نگری به جز فراقی نبود

شمارهٔ ۲۴۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده