اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب » شمارهٔ ۲۱۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>باد تو به هر صبوح مفتوح من است</p></div>
<div class="m2"><p>در هر خوابی خیال تو روح من است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ممکن نبود جان مرا بیم زوال</p></div>
<div class="m2"><p>تا بوی تو در مشام مجروح من است</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۱۰۲۴

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۳۱

شمارهٔ ۲۱۲

باد تو به هر صبوح مفتوح من است
در هر خوابی خیال تو روح من است
ممکن نبود جان مرا بیم زوال
تا بوی تو در مشام مجروح من است

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به تأثیر عمیق عشق و یاد محبوب بر روح و زندگی‌اش اشاره می‌کند. باد را که نماد تازگی و زندگی است، به خاطر یاد معشوق آزاد و پر از احساس می‌داند. همچنین، او می‌گوید که تا زمانی که بوی محبوب در وجودش است، نگرانی از زوال و نابودی ندارد و خیال محبوب، همیشه در خواب‌هایش حضور دارد.

شمارهٔ ۲۱۰

شمارهٔ ۲۱۱

هوش مصنوعی: نسیم تو در هر صبح بر من گشوده است و در هر خواب، تصویر تو جان من را پر کرده است.

باد تو به هر صبوح مفتوح من است

در هر خوابی خیال تو روح من است

هوش مصنوعی: نمی‌توانستم نگران از دست رفتن جانم باشم، زیرا بوی تو همچنان در خاطرم باقی مانده و به روح مجروح من آرامش می‌دهد.

ممکن نبود جان مرا بیم زوال

تا بوی تو در مشام مجروح من است

شمارهٔ ۲۱۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده